Huisarts
Ondanks haar verzoek tot nader onderzoek volstond haar huisarts van GZC-Diemennoord met het voorschrijven van pijnstillers.Omdat de pijn - na aanvankelijke afname - weer toenam, werden in november / december / januari hernieuwde bezoeken aan de huisarts gebracht. Met helaas hetzelfde resultaat; meer pijnstillers.
Pas 16 januari, toen Sanne sleepte met haar linkervoet (niet meer normaal te bewegen) en nog meer pijnstillers nodig had, vroeg de huisarts (dus ruim 2 maanden na het ongeluk) röntgenfoto's aan.
Hoewel Sanne de pijnen in/bij haar linkerheup & -bil toeschreef aan de aanvaring, vroeg ze helaas alleen foto's van de wervelkolom en niet van Sanne's linker-bekken; de plaats van aanvaring.
Op de 20 jan.’06 gemaakte foto’s was geen afwijking aan de wervelkolom zichtbaar.
Universitair Medisch Centrum Utrecht
Omdat Sanne met de huisarts niet verder kwam, bezocht ze 6 feb ’06 een sportarts van het UMCU.Die vond de situatie alarmerend en regelde binnen een paar dagen een MRI scan.
Op de MRI beelden van 8 feb zag de radioloog alleen een kleine afwijking aan de wervelkolom op de plaats waar de zenuwen naar de voeten uittreden.
Dat leidde tot de diagnose “mogelijk een hernia”, die door de sportarts werd overgenomen.
Bij het 2e bezoek van Sanne aan de sportarts, 16 feb, werd e.e.a. doorgenomen: “Eindelijk iets van een verklaring voor het niet meer goed kunnen bewegen van haar voet en de erger geworden pijnen.”